Ստեղծագործության դրամատիկ պատմություն: «Մագիստրատուրա եւ Մարգարիտա» վեպը հավերժական սիրո եւ ստեղծագործական ուժի մասին

Հաճախ է պատահում, որ այս կամ այն գրքերը ունեն հետաքրքիր եւ դրամատիկ ստեղծագործություն: «Վարպետ եւ Մարգարիտա», այս անմահ գլուխգործոցը հենց այդպիսի իրավիճակի վառ ներկայացուցիչն է: Վեպի գաղափարը առաջ է մղվում իր առաջին մամուլից եւ նույնիսկ ավելի շատ ֆիլմերի հարմարեցումից առաջ: 1928-ի հեռավոր վայրերում առաջին նիշերը Վոլանդն ու նրա հորեղբայրն էին: Այնուհետեւ հեղինակը ենթադրեց, որ իր աշխատանքը այլ կերպ կկոչի, քանի որ նա մտածում էր որպես դեւի մասին վեպ:

Այդ ժամանակ ստեղծման պատմությունը վերապրեց երեք անուն: «Վարպետ եւ Մարգարիտա», ինչպես գրքի անունը, շատ ուշ է հայտնվել: Բուլգակովը երեք գլուխ է վերցրել `« Խորհրդատու դահիճով »,« Սեւ մաժ »եւ« Հոր ինժեներ »: Վերջերս լույս է տեսել «Մեծ կանցլեր» գիրքը, որի հեղինակի ստեղծագործության ամեն սիրահարը կարող է ծանոթանալ առաջին նախագծի տարբերակներին: Ի դեպ, նրանցից շատերը անձամբ քանդել են Միխայիլ Աֆանասիեւիչը: Ավելի ուշ գրողը փորձում է վերսկսել գրքի ստեղծումը, սակայն նրա աշխատանքը, ինչպես ֆիզիկական, այնպես էլ հոգեբանական, խանգարում է նրան:

Վեպի աշխատանքի սկիզբը ուղեկցվում է ստեղծագործողի կյանքի դժվար ժամանակահատվածով, եւ բոլոր այդ հարվածները, մեկ կամ մյուս ձեւով, արտացոլում են ստեղծման պատմությունը: «Վարպետը եւ Մարգարիտան» ինչ-որ պահի դադարեցվել է, նույնիսկ ձեռագրով: Ավելին, գրեթե բոլոր նախագծերը, որոնք առկա էին, այրվեցին, մի քանի նոթբուքներ եւ տարբեր գլուխների մի քանի նկարներ պահպանվեցին: Հեղինակի աշխատանքները արգելվում են, դրանք համարվում են թշնամական այդ ժամանակի կյանքի կարգը: Սա էական ազդեցություն է թողնում գրքի վրա կատարված աշխատանքին:

Մարգարիտան պլանում հայտնվում է միայն 1932 թ.-ին, իսկ դրա հետեւում, Վարպետը: Սերը սիրահարված չէ պատահականորեն ընդգրկված դավադրության մեջ, նրա կերպարը ամբողջովին համապատասխանում է Բուլգակովի կնոջը: Հաջորդ երկու տարիների ընթացքում հեղինակը աշխատում է իր ձեռագրերի վրա եւ չի ակնկալում տեսնել տպագիր աշխատանքը: Ութ տարվա աշխատանքի համար նա ավարտում է նախագծի տարբերակը, եւ դա արդեն վեցերորդն է անընդմեջ:

Վեպի կառուցվածքը ձեւավորվում է միայն 1937-ին, կարելի է ասել, որ սա ավարտվում է ստեղծման հիմնական պատմությունը, «Մագիստրոս եւ Մարգարիտա» վերջապես ստանում է իր անունը, ինչպես նաեւ այն պատմությունը, որը չի փոխվում ապագայում: Սակայն աշխատանքը չի դադարում մինչեւ վերջին հեղինակի վախը, աշխատանքի ուղղումների մեծ մասը կատարում են Բուլգակովի ամուսինը:

Վեպի հեղինակի խուճապը առանց հետքի չի անցել, նրա կինը մեկ նպատակ է դնում `հասնելու գրքի հրատարակմանը: Ելենա Սերգեեւը գրում է ձեռագիրը եւ ինքնուրույնաբար փոքր փոփոխություններ է կատարում: «Մոսկվա» ամսագիրը առաջինն էր, որին հաջողվեց աշխարհին ներկայացնել այս անմահ ստեղծագործությունը, ռուս գրականության գլուխգործոցը: Այնուհետեւ 1967-ին հրատարակվում է Փարիզում եւ թարգմանվում է մի քանի եվրոպական լեզուներով: Ինչ վերաբերում է Ռուսաստանին, ապա այստեղ աշխատանքի ամբողջ տեքստը հայտնվում է միայն 1973 թվականին: «Մագիստրատուրա եւ Մարգարիտա» վեպի ստեղծման պատմությունը գրեթե կես դար շարունակեց, սակայն նրա ժանրային դերը դեռեւս որոշված չէ:

Այսպիսով, կարծես ստեղծագործողի կյանքի արտացոլումը «Տերը եւ Մարգարիտան» վեպն է, դրա ստեղծման պատմությունը սերտորեն կապված է ամբողջ հողամասի հետ: Վարպետի եւ Բուլգակովի ճակատագիրը երկու չափազանց նմանատիպ կյանքի գծեր են: Նրա պարտականությունը որպես ստեղծող, նա տեսնում է մարդկությանը վերադառնալու ավելի բարձր գաղափարների հավատը, հիշելու ճշմարտության որոնումը: Եվ հավերժական սիրո եւ ստեղծագործական ուժի մասին վեպը հստակ հաստատում է: